Με το συναίσθημα της αγάπης προς τον εαυτό του
Είναι σημαντικό οι γονείς να μάθουν το παιδί-έφηβο να αγαπάει τον εαυτό του.
Όσο περισσότερο αγαπάει τον εαυτό του, τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση αποκτά, ώστε να νιώθει σιγουριά και να μην ανταγωνίζεται τους άλλους. Εφιστούμε όμως εδώ την προσοχή όλων μας: η αγάπη για τον εαυτό δεν ταυτίζεται και δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον εγωισμό! Αντιθέτως, είναι μια φυσική και έμφυτη φροντίδα του εαυτού, που εμπλουτίζει την καλλιέργεια του ατόμου και το κάνει πιο συμπονετικό, πιο καλοσυνάτο και πιο συνεργάσιμο με τους άλλους. Όταν αγαπά κάποιος τον εαυτό του, με τα αρνητικά και τα θετικά του, αγαπά και τους άλλους γύρω του και εκτοπίζονται –ή έστω περιορίζονται– όλα τα αρνητικά συναισθήματα (ζήλια, κακία, θυμός, ανταγωνισμός κτλ.) που μπορεί να νιώθει κάποιος για τους άλλους.
Με την αποδοχή του εαυτού
Είναι πολύ σημαντικό να μάθει το παιδί να αποδέχεται τον εαυτό του με τα ελαττώματα και τα προτερήματά του. Εάν, για παράδειγμα, είναι οξύθυμο, πρέπει να μάθει να αποδέχεται αυτό το χαρακτηριστικό του, ώστε να μπορεί να το βελτιώσει. Χρειάζεται να εστιάσει στην αυτοβελτίωσή του και όχι να προβάλλει τις δικές του ελλείψεις στους άλλους. Γενικά, όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας με τα θετικά και τα αρνητικά του, δεν τον υπονομεύουμε, δεν τον συγκρίνουμε και δεν τον υποτιμούμε, αλλά τον αγαπάμε για αυτό που είναι. Όταν όμως συμβαίνει το αντίθετο, το αποτέλεσμα είναι να μην αποδεχόμαστε και τους γύρω μας με τα θετικά και τα αρνητικά τους και έτσι να τους επιτιθέμεθα. Μόλις αναγνωρίσουμε ότι ένα ελάττωμα του άλλου μπορεί να το έχουμε και εμείς, είτε είναι ακριβώς το ίδιο είτε κάτι παρόμοιο, αμέσως αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα του άλλου και ο θυμός, ως διά μαγείας, εξαφανίζεται. Με άλλα λόγια, η λύση είναι μέσα μας και, όσο μεγαλύτερη αυτογνωσία διαθέτουμε, τόσο καλύτερη διαχείριση συναισθημάτων επιτυγχάνουμε.
Με την κατανόηση των συναισθημάτων των παιδιών
Κατανοώντας τα συναισθήματα των παιδιών, βοηθιούνται και οι γονείς, ώστε να μην αφήνουν τις αντιδράσεις τους να επιδράσουν αρνητικά στη σχέση με το παιδί τους. Ώστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να καταπνίξουν τον θυμό τους ή να σταματήσουν να αισθάνονται οργή. Αυτά τα συναισθήματα υπάρχουν, είναι φυσιολογικά και δεν είναι σωστό οι γονείς να μεταδώσουν το μήνυμα στο παιδί ότι πρέπει να τα καταπιέζει. Αντιθέτως, το ζητούμενο είναι να αποκτήσει το παιδί συνείδηση του τι συμβαίνει στον εσωτερικό κόσμο του, να διατηρεί τη ψυχραιμία του και να εκφράζει το αρνητικό συναίσθημά του με υγιή τρόπο. Πρέπει, για παράδειγμα, να ασκηθεί το παιδί με τέτοιον τρόπο, ώστε σε περίπτωση που θα αισθανθεί θυμό, αντί να αντιδράσει με βία, σωματική ή λεκτική, προς τον συνομήλικό του, να του εκφράσει ότι είναι θυμωμένο μαζί του και να εξηγήσει τον λόγο ο οποίος του προκάλεσε αυτό το συναίσθημα .
